Plaatsing van mijn spiraal en eerste ervaringen

Ik zit in de wachtzaal, de minuten gaan traag vooruit en ik ben zenuwachtig. Na maanden twijfelen, wikken en wegen, uitstellen, ... is het zover. Vandaag laat ik een hormoonspiraal plaatsen. Het was zeker geen gemakkelijke keuze. Na verschillende combinatiepillen en de Nuvaring weer op een andere anticonceptiemethode overschakelen, is niet niets. Maar het spiraal moet er gewoon in, het betekent dat ik binnenkort misschien wat minder moe ben. 

Er gaan veel vragen door mijn hoofd heen. Wat met mijn acné? Zal het pijn doen om het spiraal te laten plaatsen? Zal ik nu geen regels meer hebben, of hoor ik bij een derde van de vrouwen die continu last hebben van spotting (beetje bloedverlies)? Waar zal ik mijn lichaam doorheen sleuren? Hoe moet het verder met mijn hormonale medicatie? Hoe langer ik wacht, hoe meer vragen er door mijn hoofd spoken. Niemand kan ze voor mij beantwoorden, elke vrouw reageert anders. 

Ik sus mezelf met de gedachte dat ik het spiraal ook steeds terug kan laten verwijderen. Natuurlijk moet ik het wel een half jaar de tijd geven. Ik heb alles tot in de puntjes gepland. 3 maanden geleden maakte ik de definitieve beslissing om over te stappen op het hormoonspiraal. Meer specifiek het Kyleena spiraal. Omdat ik weet wat hormoonveranderingen in een lichaam kunnen doen, besloot ik om nog tot na mijn examen te wachten voor de plaatsing. Nu heb ik 7 weken geen lessen of stage gepland, dus kan ik hopelijk lang genoeg bekomen. 

Drie kwartier na mijn uur van afspraak, galmt eindelijk mijn naam door de gang. Ik ga met zelfvertrouwen naar binnen. Na een kort gesprek over mijn voorgeschiedenis en huidige medicatie, mag ik plaatsnemen op de gynaecologische stoel. In mijn hoofd probeer ik de rust te bewaren. 'Hoe erg kan het zijn, het is maar even iets klein in mijn baarmoeder laten plaatsen en klaar'. Toch kan ik mezelf niet 100% op mijn gemak stellen. Mama vertelde me de dag voordien nog dat ze iemand had gesproken. Die vrouw had haar verteld dat ze zelf niet meer naar huis kon rijden na de plaatsing. Ik had het gisteren weggewuifd, maar nu komt de gedachte opnieuw opduiken. Mijn gynaecoloog stelt me gerust. Meestal kunnen de vrouwen zelf naar huis rijden. 

Net voor de gynaecoloog start met de procedure, vraag ik toch nog even of ik het spiraal eens mag zien. De grootte van de doos waarin het spiraal zit, doet namelijk vermoeden dat ze tot in de keel komen peuteren met heel die hormoonhandel. Gelukkig is het eigenlijke spiraal echt niet zo groot. Ik probeer me zo goed mogelijk te ontspannen. Na de ontsmetting, ervaar ik een eerste onaangenaam onderzoek. De dokter meet de diepte van mijn baarmoeder om het spiraal zeker goed te plaatsen. Daarna neemt ze de baarmoedermond vast met een soort van tang, een tweede pijnscheut gaat door mijn lichaam. Het laatste pijnlijke deel is de plaatsing van het spiraal. Hoewel ik maar 3 keer een pijnscheut ervaar en ik voor de rest niet veel pijn heb, voel ik me opeens niet goed worden. Ik zweet, ben duizelig en moet precies overgeven. Naast de kramp in mijn baarmoeder, doen ook mijn bloedvaten, darmen en maag mee. Mijn lichaam blijft precies in kramp, terwijl mijn baarmoeder al lang terug ontspant De gynaecoloog knipt de draadjes nog bij en controleert echografisch de plaats van het spiraal. Intussen voel ik me steeds slechter worden. De gynaecoloog vertelt me dat ik nog wel even mag blijven liggen. 

Na 10 minuten voel ik me nog steeds niet goed. Ik draai weg en voel mijn eten naar boven komen. De gynaecoloog beslist om spoed te bellen. Ze heeft zelf nog andere consultaties en ik kan echt nog niet rechtstaan nu. Ik heb een uur op spoed moeten bekomen. Later ging alles weer beter. Ik kreeg een inspuiting met pijnstillers, hoewel ik eigenlijk niet zo veel pijn had. Ik voelde me gewoon mottig, meer niet. Mama lacht als ze me komt ophalen. Ik moet toegeven dat ik inderdaad beter samen met iemand had gereden. Gelukkig is dat probleem snel opgelost, want ook mijn papa is meegekomen en rijdt met mijn auto naar huis.

Vandaag heb ik het spiraal iets meer dan 2 weken geleden laten plaatsen. Vanaf de dag na de plaatsing heb ik eigenlijk niet echt last ervaren. Tot een paar dagen geleden had ik nog wat bloedverlies te vergelijken met een lichte menstruatie. Nu ben ik, op een paar druppels bloed per dag na, gerust. Soms krijg ik krampen die wat lijken op deze net voor de menstruatie. Zo van die lage rugpijn en pijn laag in de buik, elke vrouw kent ze waarschijnlijk wel. Op zich storen ze mij niet zo. 

Ik ben tevreden dat ik de stap gezet heb. Kyleena bevat enkel progesteron en geeft dit af in een lage dosis. Dat betekent specifiek veel minder hormoon en ook geen oestrogeen meer. Het is net dat synthetische oestrogeen dat mijn artsen afraadden. Deze maakt namelijk stoffen aan die binden aan cortisol. Cortisol is een hormoon dat enkel kan werken als het vrij is. Niet gebonden aan die stof dat oestrogeen aanmaakt dus. Over 6 weken moet ik opnieuw mijn bloed en urine laten onderzoeken om de hormoontherapie, specifiek voor mijn ziekte, aan te passen. In tussentijd moet ik mijn lichaam tijd geven om te wennen aan deze nieuwe situatie. Ik schrijf zeker nog eens een blogpost over een aantal weken/maanden om de effecten van het spiraal met jullie te delen.

Specifiek voor de dames die deze blogpost lezen met de twijfel om zelf een hormoonspiraal te laten plaatsen: laat je zeker niet afschrikken door mijn verhaal. Ik ben nu eenmaal iemand met een hele medische voorgeschiedenis en hoge gevoeligheid voor veranderingen. Ik moest naar spoed, maar dat ligt eerder aan mijn standaard bloeddrukschommelingen dan aan de plaatsing. Met vooraf een pijnstiller zoals een Dafalgan, is de plaatsing echt niet zo pijnlijk als vele vrouwen beweren. 3 korte pijnscheuten en je bent er al vanaf. Na 6 weken en om het jaar wordt de stand van het spiraal gecontroleerd, maar dat doet geen pijn en is hoogstens wat ongemakkelijk. 5 minuten doorzetten voor 5 jaar zonder pijn en bescherming tegen zwangerschap lijkt me een mooie deal, toch? Daarnaast is het tromboserisico waar iedereen tegenwoordig over spreekt veel lager. Ik raad wel aan om je te laten voeren, puur voor het gemak.