Eerste consultatie SOLK-traject
EIN-DE-LIJK, vandaag mag ik voor de eerste keer naar UZGent. Al sinds 1 maart kijk ik uit naar deze dag. Met alle moeilijkheden die gepasseerd zijn ben ik opgelucht eindelijk te beginnen aan het project. Papa brengt me, want hij moet een opleiding gaan geven in de buurt voor zijn werk. Dat is de moeite van een treinreis ook al uitgespaard.
Om 10:45 uur word ik binnengeroepen bij de internist. Deze specialisten bekijken de inwendige organen en sporen fouten op. Zoals verwacht, moet ik nog eens al mijn klachten uitleggen. Omdat ik tegenwoordig met zo veel verschillende problemen zit, had ik ze al kort opgeschreven om niets te vergeten. Ik bespreek mijn vermoeidheid uitgevoerd en krijg veel vragen over de aard, begin, factoren die dit beïnvloeden, evolutie, emotionele aspecten, ... Daarna praat ik over mijn darmklachten, spier- en gewrichtspijnen, verminderde weerstand met vele aften, hartkloppingen, droge huid en ernstige hoofdpijnen. Na dit uitgebreide gesprek met veel te veel vragen, onderzoekt de assistente mij. Ze meet mijn bloeddruk op en test mijn reflexen. Gelukkig zijn er hier geen problemen. Mijn bloeddruk is altijd al laag dus de resultaten verbaast niemand. De interniste bespreekt met mij welke onderzoeken ze allemaal gaat laten uitvoeren. In mijn blog over de onderzoeken kan je hier meer info over terugvinden. Net voor ik naar buiten moet, vraag ik wanneer ik haar zal terugzien voor een bespreking van de resultaten. Wanneer ze hierop antwoordt dat dit tot wel 4 maanden kan duren, valt mijn mond open. Ik snap dat al die onderzoeken tijd nodig hebben, maar ik besef dat terug met school beginnen in september een utopie is.
11:55 uur is mijn tweede afspraak bij de fysische geneesheer, ik word echter al om half 12 binnengeroepen. In januari ben ik ook al eens bij een andere fysische geneesheer op consultatie geweest. De arts nu start met het overlopen van de opgeslagen info van mijn vorige afspraak. Intussen zijn de klachten natuurlijk weeral verergert dus voert de specialist een lichamelijk onderzoek uit. Ik heb veel pijn aan mijn ellebogen en krijg extra onderzoeken voorgeschreven om eventuele anatomische afwijkingen op te sporen. Niet veel later sta ik al terug buiten en moet ik naar de wachtzaal om alle onderzoeken, die beide specialisten hebben voorgeschreven, met de verpleegkundige in te plannen.
Ik moet redelijk lang wachten voor ik de afspraken kan gaan maken. Aangezien ik nuchter (niet eten en drinken) moest zijn voor mijn eerste afspraken, word ik al wat ongeduldig. Net wanneer ik wil vragen of ik wel in de juiste wachtzaal zit, word mijn naam afgeroepen. Ik wandel een eindje mee en na een klein uur zoeken naar de ideale data, zijn alle onderzoeken ingepland. De RX-ellebogen, RX-longen en bloedname mag ik vandaag nog laten doen. Ik zet dus nog even door met mijn knorrende maag.
Eens ik eindelijk aankom op de afdeling bloedafname, zegt de verpleegkundige mij dat ik voor 9 uur 's ochtends mijn bloed moet laten afnemen. Mijn cortisolwaarden worden namelijk opgevraagd en die geven alleen een correct beeld net na het opstaan. Cortisol is een stresshormoon dat wordt aangemaakt in de bijnieren. Het is te vergelijken met adrenaline maar kan vele langer werken. De afdeling voor de rontgenfoto's ligt net naast het bloedafnamekwartier dus ik meld me ook hier nog aan voor ik eet. Om 16 uur ben ik helemaal rond met de onderzoeken en komt papa me ophalen. In de auto kan ik mijn eerste happen rijst met paprika opeten, en of dat het smaakte amai!