Wat ik nu voel, durf ik bijna niet te schrijven. Niet omdat het een leugen is, niet omdat ik overmoedig ben. Het is eerder de angst dat dit gevoel niet blijft of ik herval vanaf het moment ik de knop 'publiceren' indruk. Het gaat beter met mij, wat een verademing!
Ja hoor, je leest het goed! Ik ben een droomvrouw. Of hoe noem je dat, als je ALTIJD moe bent? Vandaag ging ik terug op consultatie bij mijn endocrinoloog. Na nietigverklaring van mijn chronische hypofyse-insufficiëntie vorige afspraak, bekeek hij mijn dossier uitvoerig om een eventuele nieuwe diagnose te kunnen stellen. Je ziet me al aankomen......
Zondag onder de MRI-scan, dinsdag naar mijn traditionele endocrinoloog en donderdag naar mijn huisarts. Voor mij wel genoeg om een week te vullen... en wat voor een week. De eindeloosheid van chronisch ziek zijn blijft me nog steeds verbazen.
26 februari 2021
'Adem in, adem uit ... hier blijven Tine.', het is een zin die ik de laatste tijd immens vaak in mezelf mompel. Het gaat slecht. Ik voel me elke dag meer moe worden, ik krijg steeds vaker hoofdpijn en ook het maag-darmstelsel doet volledig zijn eigen zin. 'Dit kan toch niet meer juist zijn?!',...
Ik zit samen met mijn ouders aan tafel te filosoferen tot mijn mama een vraag stelt. 'Wat wil jij binnen 5 jaar bereiken'. Mijn papa begint meteen over een leven zonder financiële beperkingen, mama wil reizen. Toekomstdromen die gaan over welvarendheid en ontspanning. Ik kan hen het niet kwalijk nemen. Ik ben aan de beurt. 'Het enige wat ik...
Ik zit in de wachtzaal, de minuten gaan traag vooruit en ik ben zenuwachtig. Na maanden twijfelen, wikken en wegen, uitstellen, ... is het zover. Vandaag laat ik een hormoonspiraal plaatsen. Het was zeker geen gemakkelijke keuze. Na verschillende combinatiepillen en de Nuvaring weer op een andere anticonceptiemethode overschakelen, is niet niets....
Ik heb besloten eens een blogbericht te schrijven over de tijd heen. Momenteel ga ik nog steeds om de drie weken naar mijn fidlab-arts. Aangezien het verschil op korte termijn niet relevant is, vertel ik nu de evolutie na een aantal maanden. Ik ging midden november ook op controle bij mijn endocrinoloog. Genoeg om te vertellen dus.
1952 dagen chronisch ziek, iets meer dan 64 maanden, onderweg in het 6e jaar ziekte. Vandaag voel ik me anders, verlicht. Deze dag is speciaal. Ik durf te typen dat het de goede richting uitgaat.
Vandaag heb ik een afspraak gepland bij mijn endocrinoloog. Na 3 maanden de hormonen DHEA, cortisol en l-thyroxine slikken, wil ik weten hoe ik ervoor sta. Normaal gezien moest ik al in juni op consultatie, na een maand. Omdat dit een korte tijdspanne is voor hormonen om hun werking te tonen, besloot ik langer te wachten.
Chronisch ziek zijn en toch studeren, het geeft me de nodige uitdaging. Sommigen weten het, anderen niet, maar ik volg de opleiding tot verpleegkundige. Dat dit een fysiek zware job is, moet ik niet vertellen. Toch wil ik hier 100% voor gaan. Net omdat er veel mensen rondlopen die, net zoals ik, hopeloos op zoek zijn naar een oplossing...